De blauwe Walvishaai

Na een heerlijke relaxdag in ons prachtige hotel in Puerto Aventura is het tijd voor ons grote avontuur als wij om 05.15 uur in de ochtend klaar staan bij de receptie voor de transfer naar Cancun voor het uur van de waarheid. Vandaag gaan wij op ontdekking naar de blauwe walvishaaien. Na een goed uurtje rijden komen aan in de haven van Cancun waar we na een licht ontbijt met zijn negenen uitleg krijgen over de Whale Shark of wel de Walvishaai. We varen met een kleine boot zodat de Walvishaaien er ook onderdoor kunnen zwemmen. Het is een goede anderhalf uur varen voordat we ver genoeg uit de kust zijn. Niet al te lang daarna zwemt er 1 en gaan de eerste drie met snorkels op en een begeleider de oceaan in en zien ze deze zeer grote haai in levende lijve, zijn bek is wel 1.50 meter breed, 60 cm hoog en hij is bijna 12 meter lang en zwemt recht onder onze boot door waarna wij de punt van de staart boven water zien. Gelukkig zijn de visjes die hij eet niet groter dan een sardientje. Bij de volgende sprong gaat ook Rene de zee in en ziet ook hij deze reuzenvis met eigen ogen op nog geen meter afstand, wat een machtige ervaring!!!! Hij gaat zelfs nog een tweede keer het water in. Dit dwingt diep respect af hoor voor iemand die bang is voor vissen. We zijn (REUZE) trots op hem. We varen nog door naar een klein rif waar we wat eten en kennismaken met een stel uit Zwitserland die onder water foto's heeft gemaakt en die zal mailen. Om en om gaan Rene en ik met een begeleider snorkelend over het rif en zien prachtige gekleurde vissen, blauw met rood, wit met geel, groot en klein. noem maar op. Ook hele grote schelpen en een zeester. Dan is het alweer tijd om terug te varen waar ons nog een leuke foto wacht. Wat een ontdekkingen, wat een avontuur.

Chetumal, de Maya's in Tulum en de aankomst in Riviera de Maya

In alle vroegte vertrekken wij naar Chetumal, wat grenst aan Belize en de hoofdstad is van Quintana Roo als tussenovernachting. Het is een reisdag van ruim zeven uur. We hebben het grootste gedeelte van de autorit erop zitten als er een enorme onweersbui boven ons losbarst. De snelheid waarmee gereden wordt, wordt meteen aangepast naar 50-60 km en de alarmlichten gaan aan. Na een goede tien minuten is het weer droog.  Behalve op de boot mogen we niet mopperen over de regen, het is maar een paar keer en dan of aan het einde van de middag of aan het begin van de avond. Na een goede nachtrust rijden we vandaag via Tulum, (wat muur betekent) en bezoeken we een oude Mayastad in Quintana Roo op het schiereiland van Yucatan, in het uiterste oosten van Mexico. De stad ligt op een 12 meter hoge klif aan de Caribische Zee in Riviera Maya. Bij binnenkomst zien we een aantal Maya's met traditionele beschilderingen op hun lichamen en prachtige hoofdtooien en vleugels van veren. Met zijn vieren gaan we met ze op de foto, ze maken er veel werk van en zijn erg vriendelijk. Super leuk!!!! Het is hier ,uitzonderlijk warm en de luchtvochtigheid is heel erg hoog boven de 90%, Dit is goed te merken alles voelt klam en nat aan en je kleren plakken aan je vast. Na een goed half uur en mooie foto's rijden we richting ons laatste hotel in Puerto Aventura Riviera de Maya. Ook hier staan ons nog spannende ontdekkingen te wachten.

Naar Palenque: Watervallen, Tempel van de Inscripties, het oerwoud en de Brulapen

Dwars door de bergen en door het tropisch regenwoud (route 190 /199) rijden wij vandaag richting Palenque een afstand van ongeveer 200 km waar men omwille van de vele, zeer vele vibradores (verkeersvertragende drempels) en traag vrachtverkeer berg op, moet rekenen op een reistijd van ruim 5 uur. Hier vind je vele indianendorpjes. De bevolking heeft hier en daar op doorgaande bergwegen wegversprerringen opgezet in de vorm van een touw over de weg om een bijdrage te vragen (10 pesos) Het mag eigenlijk niet maar de Mexicaanse overheid grijpt niet in. De opdringerige verkoop op straat door kinderen is wel vervelend. Ze stappen zo voor de auto en willen niet aan de kant. Hun ouders kijken toeaan de kant van de weg. Toeteren en boos gebaren helpt gelukkig en we vervolgen onze weg. Aan het begin van de middag maken we een stop bij de Watervallen van Aqua Azul. Hier stroomt de rivier /Tuljia die diep door de jungle loopt en watervallen voortbrengt. De kleur van het water is goen/blauw en heel helder. Via de vele stenen trappen kun je ver naar boven klimmem om mooie plaatjes te schieten, beneden kun je ter verkoeling zwemmen, maar in de felle zon is dat is te heet voor ons Nederlanders. In Misol Ha ongeveer 25 km voor Palenque is er een 30 meter hoge waterval te bekijken waar het een stuk rustiger is en ook zeker de moeite waard. Samen gaan Rene, Cynthia en Sebastiaan ookachter waterval kijkenom foto's te maken, Cynthia en Sebastiaan zijn zelfs nog naar het einde gelopen en kwamen daar bij een grot. Eenmaal terug drinken we wat en op een terrasje. Het weer in Palenque is warm met hele hoge luchtvochtigheid van wel 89%. Het blijft maar van je af druppelen. Het is vroeg in de morgen als we op weg zijn naar de Maya ruines in Palenque, een goed bewaarde,mysterieuse plaats waar in 1952 een geheime gang ontdekt is. en gelegen is in een prachtige oerwoudomgeving waar je de vele brulapen goed kunt horen. De stad raakte in de 10e eeuw in verval en is door het oprukkende oerwoud overwoekerd. Momenteel wordt er veel gedaan aan restauratiewerk. Je mocht op bijna elke tempel klimmen behalve op de Tempel van de Inscripties die het graf van Pakal, heerser van Palenque, herbergt(e). Uniek is het feit dat de ontdekker van deze ruines hier ook begraven ligt.

Bij het parkeren staan er tientallen mannetjes die tegen een kleine vergoeding op je auto willen passen en zelfs je auto willen wassen maar dat is niet nodig. We maken als afsluiting nog een ontdekkingstocht/wandeltocht door het oerwoud waar het moeilijk lopen is maar wel heel indrukwekkend. Rondom ons heen horen we heel veel verschillende dieren maarde brulapen zijn alleen te horen. We zien nog vele stukken ruines die inderdaad overwoekerd zijn. enkele met prachtige paddenstoelen.

De middag brengen we door bij het zwembad van het hotel. Voordat wij naar beneden gaan worden we geroepen door Sebastiaan, er zijn 3 brulapen in de boom achter in het bos van het hotel (2 grote en 1 jonkie)Samenhebben ze erg mooie foto's germaakt enboven de apen zat nog een grote leguaan die steeds hoger kroop. Wat kunnen die apen inderdaad brullen. In de jungle bij Palenque geen apen gezien en hierdrie prachtige brullende brulapen(soms zijn ze dichterbij dan je denkt)

San Cristobal De Las Casas

Het is slechts 85 kilometer naar ons volgende hotel in San Cristobal maar daar doen we wel een paar uurtjes over. Via vele kleine bochten dwars door de bergen kun je maximaal maar zo een 35 km per uur gemiddeld rijden. Maar we genieten zeker van de mooie omgeving. Hier zijn de eerste indianendorpen Chamula en San Lorenzo Zinacatan.Eenmaal aangekomen in het plaatsje is het heel erg druk en zijn de straatjes waanzinnig smal. Alle straten zijn vernoemd naar maanden en dan bedoel ik de 1e maart of de 16de september, de 20ste november ga zo maar door. Ons hotel bevindt zich op de 5e februari. Nadat we met beide auto's nu al twee keer het plaatsje kris kras rondgereden zijn en iedere keer weer in dezelfde file belanden. En even raken we elkaar dan kwijt. Het is namelijk hier zo vanzelfsprekend dat je een voor een gaat. We komen weer samen en zien dan het hotel. Maar dan: Waar laten wij de auto, er wordt gezegd aan de achterkant, dit houd in dat wij het hele rondje voor de derde keer rijden en de parkeergarage onder het plein maarinrijden. In het hotel wordt uitgelegd waar te parkeren en dat komt helemaal goed. Op het plein voor de barok kerk: Santo Domingois het feest, het hele dorp komt samen. Er is muziek van een hardrock bandje en er zijn atracties voor de kinderen ook zijn er vele lokale verkoopkraampjes. Erg gezellig. Na het eten zitten we nog lang na op het middenplein van het hotel, heerlijk aan een biertje en een cola.

Met de boot door de Canyon Del Sumidero en op ontdekkingsreis door het Amikuupark

Gisteravond zijn we enkele keren gebeld om de excursie van vandaag te bevesigen. We worden een uurtje eerder opgehaald dan gepland en staan tegen half negen bij de receptie waar de chauffeur van de transfer al op ons vieren wacht om ons naar Zocalo te brengen voor een twee uur durende boottocht door de Canyon 'De Sumidero'. De bergwanden van deze Canyon zijn wel 1000 meter hoog en dan ben je best een klein mensje hoor op zo'n bootje die soms aardig optrekt en scheef gaat. Deze canyon vormt het hart van een national park. De legende wil dat enkele honderden indianen zich in het midden van de 16e eeuw na een laatste beleg liever van de hellingen gooiden dan dat ze zich aan de Spanjaarden onderwierpen. Onderweg zien we verscholen op de oever een wilde krokodil en enkele pelikanen kolonies. De boot legt aan in Chiapas waar we op ontdekkingsreis gaan door het Amikuu park waar we allereerst kennis maken met Pancho de spidermonkey, we lopen over een houten hangbrug naar binnen en gaan op de foto met een toekan (nee, geen reclame voor) wat hebben deze vogels toch een prachtig gekleurde snavels. Gedwee blijft hij op je arm of schouder zitten. We vervolgen onze ontdekkingsreis door de jungle via vele stenen trappen en boomstronken om o.a. de krokodillen, jaguars en slangen te zien. We hebben het erg warm en missen de verkoelende wind van de boot. Volgens de berichten wordt het vandaag ruim 40 graden daarom zoeken wij het zwemgedeelte op wat beneden speciaal is aangelegd en nemen een verkoelende duik in het water. Aan het einde van de middag merken we dat de warmte onweer gaat brengen en lopen wij richting de boot voor de terugreis. Op het instapmoment begint het met regenen en moeten we nog even wachten. Het onweer en de regen heeft ons allemaal in zijn greep. Ineens wordt toch besloten terug te varen, de regencapes gaan om, zwemvesten aan en allemaal in de boot. Daar krijgen wij (ongeveer 30 personen) een groot geel plastic zeil over ons heen wat we met zijn allen vasthouden en daar gaan we. Het onweert, bliksemt en de regen komt met bakken uit de lucht. De boot heeft er goed de vaart in maar het valt niet mee hoor. Iedereen lacht wat paniekerig maar je moet toch terug. Met mijn mobiel in de reverse heb ik wat foto's gemaakt zo goed als dat kon. (probeer ze snel te plaatsen) en dan een knal, de motor stopt ermee. Gelukkig krijgen ze hem weer aan de praat en varen we met hoge snelheid door. Vele slaan een kruisje als we veilig bij de aanlegplaats zijn gekomen. Zelfs ik. Het duurt ruim anderhalf uur voordat de transfer er weer is om ons terug te brengen naar het hotel en in de bus zitten ook 5 Japanners. Blij als wij zijn stappen we in en merken dat de chauffeur de andere kant op gaat, richting San Christobal bijna twee uur rijden. Hij lacht wat en zegt dat hij begrijpt dat wij naar ons hotel willen maar dat betwijfelen wij. Eerst nog even tanken en heeft dan in de gaten dat wij toch echt naar het hotel willen. Hij stopt en wij moeten uitstappen, snappen er niets van maar wachten even af. We mogen kiezen of wij gaan mee naar San Christobal en hij brengt ons daarna weer terug ( bijna 4 uur rijden) terwijl we een goed half uur van ons hotel zijn of hij regelt ander vervoer. Wij gaan voor het laatste en worden met een particuliere taxi naar ons hotel gebracht waar we rond 19.30 uur arriveren. Wat een dag, wat een dag, heel bijzonder. Dat zullen we niet snel nog een keer meemaken.

Parque-musea de La Venta en de rit door de bergen met autopech

Zo tegen kwart voor acht gaan we gezamelijk op weg naar Parque-musea de La Venta midden in de stad van Villahermosa. Het is een klein dierenpark waar de schatten van de Olmeken ( 400 tot 700 v ch ) ook tentoongesteld worden via een mooie wandelroute van ongeveer twee uur die we volgen op de kaart die wij bij de entree hebben gekocht. Oorspronkelijk stonden deze schatten op een andere plaats maar zijn hier geplaatst om niet verloren te gaan. De bekendste zijn de Olmeekse hoofden o.a. de oude strijder en de jonge strijder en het brengen van een offer door een vrouw en de acrobaat.
Terwijl we de route volgen krijgen we gezelschap van een groot aantal neusbeertjes. Deze lopen los door het hele park. Sommige zijn totaal niet bang en laten zich gewillig fotograveren. In het midden staat een grote van gaas gemaakte ronde koepel met o.a. papagaaien en een apart eendensoort. Lekker lui ligt er een zwarte poema, in de zon slaapt een kleine krokodil de andere rusten in het water waar ook heel veel schildpadden te zien zijn, deze gaan goed samen met de kroko's. Zal ook niet meevallen zo een schild te verteren. Ook is er een klein terrarium met slangen en niet te vergeten twee grisso's, vleermuizen, uilen en een otter. Na ons bezoek rijden we via Cardenas, Samaria en Huimanguillo naar ons volgende hotel inTuxtla Gutierrez een rit van een goede 4 uur door een bergachtig gebied met vele haarspeldbochten gaan we omhoog en omhoog........Totdat..... de auto oververhit raakt, er komt wat rook uit de arico en we besluiten maar even aan de kant te gaan. Dan ben je best wel blij dat je samen met je vrienden reist. Je moet er maar staan in de middle of now where met een mobiel met geen bereik dan voel je je iets minder op je gemak. Nadat de auto is afgekoeld proberen we het weer we laten de airco maar uit en met gepaste snelheid op naar het hotel. Op een klein kwartiertje voor aankomst gaat ook het olielampje branden, we krijgen het hier wel een beetje warmer van maar we bereiken het hotel. We nemen contact op met Europacar en diezelfde avond krijgen we een andere auto.

Van start met een hindernis

Voordat wij naar onze volgende bestemming vertrekken hebben we een klein oponthoud. Bij onze vrienden is naast de koffers ook de jas met autosleutel in de kofferbak beland ende kofferbak gesloten.Dan is het best een hele klus deze er weer uit te krijgen, dit kan alleen door de achterbank er helemaal uit te halen. Er zit n.l. geen knopje voor het openen van de kofferbak in deze auto. (Mexicaanse uitvoering) Gelukkig lukt dit met hulp van een lokale chauffeur en Rene en gaan we rond half tien op weg naar Villahermosa. Het is een lange autorit langs de kust van de Golf van Mexico en duurt een goede zes uur. We lunchen vandaag bij de famous 'Appelbees' een begrip voor vele die in Amerika geweest zijn. Het allerlekkerste is het toetje: Kaneel appelgebak met vanilleroomijs. MMMMMmmmmm dat is een aanrader. Eenmaal ingecheckt informeren we naar een avondexcursie die in ons reisboekje staat vermeld.Ze organiseren een boottocht over de rivier als het donker is met lichtjes en eten, het lijkt ons erg leuk na best een lange dagrijden. Helaas horen we bij de receptie dat deze Mexicaanse Titanic is gezonken. We maken dan van degelegenheid gebruik om wat foto's terug te kijken die we ondertussen gemaakt hebben.

Van Uxmal naar Campeche

Het is al vroeg in de morgen als we gezamelijk de prachtige Hacienda Lodge in Uxmal verlaten. De klamboe heeft zijn werk goed gedaan, we hebben van insecten geen last gehad. Het is goed toeven hoor in Mexico en reuze gezellig zo met zijn vieren er wordt veel gelachen met 'DE HEG' in een hoofdrol meer kan ik daar niet over zeggen hahaha. Vandaag (woensdag de 11e juli 2012) reizen wij verder naar Campeche +175 km) via de beroemde Puuc-Route, PUUC betekent heuvel. Op deze route bezoeken we KABAH wat staat voor de koninklijke slang met een aan de Regengod Chac opgedragen tempel, vervolgens maken we een stop bij LABNA,wat staat voor 'Oud Huis' met een mooie wandelroute door de jungle. De laatste is SAYIL, de plaats van de werkmieren, klein maar bijzonder met een paleis dat bovenop een platform van twee terrassen is gebouwd en veel natuur. Al met al de moeite waard. Na de incheck in het hotel in Campeche besluiten we gezamelijk dat wij in de stad gaan eten. Net als wij buiten zijn vallen de eerste druppels van wat een enorme regenbui zal worden. De straten staan blank en iedereen schuilt in portiekjes. Als het wat droger is vinden we een eetgelegenheid boven een galerij van winkeltjes daar genieten we alle vier van een heerlijke Mexicaans kipgerecht en maken hier en daar wat foto's van Campeche bij avond/nacht. Morgen staat er een lange route op het programma naar Villahermosa van een kleine 400 kilometer.