Gisteravond zijn we enkele keren gebeld om de excursie van vandaag te bevesigen. We worden een uurtje eerder opgehaald dan gepland en staan tegen half negen bij de receptie waar de chauffeur van de transfer al op ons vieren wacht om ons naar Zocalo te brengen voor een twee uur durende boottocht door de Canyon 'De Sumidero'. De bergwanden van deze Canyon zijn wel 1000 meter hoog en dan ben je best een klein mensje hoor op zo'n bootje die soms aardig optrekt en scheef gaat. Deze canyon vormt het hart van een national park. De legende wil dat enkele honderden indianen zich in het midden van de 16e eeuw na een laatste beleg liever van de hellingen gooiden dan dat ze zich aan de Spanjaarden onderwierpen. Onderweg zien we verscholen op de oever een wilde krokodil en enkele pelikanen kolonies. De boot legt aan in Chiapas waar we op ontdekkingsreis gaan door het Amikuu park waar we allereerst kennis maken met Pancho de spidermonkey, we lopen over een houten hangbrug naar binnen en gaan op de foto met een toekan (nee, geen reclame voor) wat hebben deze vogels toch een prachtig gekleurde snavels. Gedwee blijft hij op je arm of schouder zitten. We vervolgen onze ontdekkingsreis door de jungle via vele stenen trappen en boomstronken om o.a. de krokodillen, jaguars en slangen te zien. We hebben het erg warm en missen de verkoelende wind van de boot. Volgens de berichten wordt het vandaag ruim 40 graden daarom zoeken wij het zwemgedeelte op wat beneden speciaal is aangelegd en nemen een verkoelende duik in het water. Aan het einde van de middag merken we dat de warmte onweer gaat brengen en lopen wij richting de boot voor de terugreis. Op het instapmoment begint het met regenen en moeten we nog even wachten. Het onweer en de regen heeft ons allemaal in zijn greep. Ineens wordt toch besloten terug te varen, de regencapes gaan om, zwemvesten aan en allemaal in de boot. Daar krijgen wij (ongeveer 30 personen) een groot geel plastic zeil over ons heen wat we met zijn allen vasthouden en daar gaan we. Het onweert, bliksemt en de regen komt met bakken uit de lucht. De boot heeft er goed de vaart in maar het valt niet mee hoor. Iedereen lacht wat paniekerig maar je moet toch terug. Met mijn mobiel in de reverse heb ik wat foto's gemaakt zo goed als dat kon. (probeer ze snel te plaatsen) en dan een knal, de motor stopt ermee. Gelukkig krijgen ze hem weer aan de praat en varen we met hoge snelheid door. Vele slaan een kruisje als we veilig bij de aanlegplaats zijn gekomen. Zelfs ik. Het duurt ruim anderhalf uur voordat de transfer er weer is om ons terug te brengen naar het hotel en in de bus zitten ook 5 Japanners. Blij als wij zijn stappen we in en merken dat de chauffeur de andere kant op gaat, richting San Christobal bijna twee uur rijden. Hij lacht wat en zegt dat hij begrijpt dat wij naar ons hotel willen maar dat betwijfelen wij. Eerst nog even tanken en heeft dan in de gaten dat wij toch echt naar het hotel willen. Hij stopt en wij moeten uitstappen, snappen er niets van maar wachten even af. We mogen kiezen of wij gaan mee naar San Christobal en hij brengt ons daarna weer terug ( bijna 4 uur rijden) terwijl we een goed half uur van ons hotel zijn of hij regelt ander vervoer. Wij gaan voor het laatste en worden met een particuliere taxi naar ons hotel gebracht waar we rond 19.30 uur arriveren. Wat een dag, wat een dag, heel bijzonder. Dat zullen we niet snel nog een keer meemaken.